Hier stond hij dan, weemoedig.

De bejaarde beiaardier keek naar de groen uitgeslagen kerkklokken en hij zag zichzelf.

De klepel naakt en weerloos.

‘Ik was gezegend’,  zei hij tegen niemand in het bijzonder.

Verdriet resoneerde.

Nog eenmaal streelden zijn stramme vingers liefkozend  de houten toetsen.

Kiezen of delen, had de koster hem gezegd, alsof hij een keuze had.

Pijn.

Tanden op elkaar nu.

De jongeling van de andere parochie kwam gewapend met poetsdoeken de trap op.

‘Ze he……. geen beu………..had , ‘t  is no…’,  dacht hij te horen.

Rot.

De tand des tijds had onverbiddelijk toegeslagen.

Pensioen: doof en reuma.

Gepubliceerd in de E-bundel “Leef je pensioen”.

Toneelstuk in 100 woorden nav. wedstrijd “Het loopt in het 100!” (100 words play contest)