
vertrokken van een leeg perron
de route die ik voor ons plande
op weg naar een centraal station
‘ik hou van jou’ zei jij, je jende
mijn vleesgeworden zonnewende
geen nader doel, bestemming geen
‘oprecht verliefd’ is wat ik pende
mijn hart een dorp, jouw stad van steen
.
ik kwam, ik zag, ik overwon
het paard, de teugels die ik mende
verlangend waar het ooit begon
blijf ik hier tot aan ‘t ende
de bron van kwaad en van ellende
de stad bedreigend om me heen
mijn ziel gevangen in jouw bende
mijn hart een dorp, jouw stad van steen
.
geloftes zwaar in licht carbon
tegenover reverende
een hobbezak en maatjapon
wanhopig zoekend naar duende
ik wenste dat je kleur bekende
helaas mijn lief, je bleef sereen
‘n wegwerpartikel dat me scande
mijn hart een dorp, jouw stad van steen
.
je prins, Isabelle Allende
blijf ik altijd, voor jou alleen
ons sprookje bleek nochtans legende
mijn hart een dorp, jouw stad van steen