De televisie staat hard in de hangar.

Bakkers klaar? resoneert het tegen de golfplaten wanden.

“Bakken maar!” repliceert hij, terwijl hij met chirurgische precisie de laatste hand legt aan zijn meesterlijke creatie.

Met een zwaar Italiaans accent zegt hij “Isse oud familierecept” en hij geeft een vette knipoog.

De mannen lachen allemaal.

“Poederbrief Speziale.”

“Nooit meer zuinig doen” schreeuwt hij naar zijn televisie, “alle zes goed!”

Driemaal heeft hij teletekst gecontroleerd.

Hij neemt een slok bier en schrijft ‘miljoenair’ op het viltje.

De brievenbus kleppert en een envelop ploft op het koude zeil.

Hij herkent zijn eigen handschrift: Lotto.

Er overheen een rode stempel.

Retour afzender: onvoldoende gefrankeerd.

Stad van de onbegrensde mogelijkheden, dromen en verwachtingen.
Ons appartementje samen. Wij tegen de wereld.
Succes en failure.
Ik zet het literpak halfvolle melk terug in de koelkast en sluit de deur.
Onze foto triggert mijn gedachten naar je laatste woorden: mijn glas is halfleeg.
Je sprong.
De gele smiley kijkt me zwijgend aan.